4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Kliniczne badania farmakokinetyki dotyczyły m.in. warfaryny, digoksyny, doustnych środkówantykoncepcyjnych (tj. etynyloestradiol z lewonorgestrelem), glibenklamidu i nifedypiny.W badaniach tych nie stwierdzono klinicznie istotnych interakcji.
Można oczekiwać, że niedobór potasu wywołany przez hydrochlorotiazyd pogłębi się pod wpływeminnych produktów leczniczych powodujących utratę potasu i hipokaliemię (np. innych lekówmoczopędnych nieoszczędzających potasu, leków przeczyszczających, amfoterycyny,karbenoksolonu, penicyliny benzylowej, pochodnych kwasu salicylowego, steroidów, ACTH).
Jednoczesne stosowanie produktu Candepres HCT i leków moczopędnych oszczędzających potas,suplementów potasu, zamienników soli kuchennej zawierających potas lub innych leków, które mogązwiększać stężenie potasu (np. heparyny sodowej, kotrimoksazolu znanego również jakotrimetoprym/sulfametoksazol) może powodować zwiększenie stężenia potasu w surowicy. Należykontrolować stężenie potasu, jeśli jest to wskazane (patrz punkt 4.4).
Hipokaliemia i hipomagnezemia wywołane działaniem leków moczopędnych sprzyja potencjalniekardiotoksycznemu działaniu glikozydów naparstnicy i leków przeciwarytmicznych. Zaleca sięokresową kontrolę stężenia potasu w surowicy, jeśli produkt Candepres HCT stosowany jestjednocześnie z tymi produktami leczniczymi, a także z następującymi lekami, które mogą wywoływaćzaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes:
leki przeciwarytmiczne klasy Ia (np. chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid) leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid) niektóre leki przeciwpsychotyczne (np. tiorydazyna, chloropromazyna, lewomepromazyna, trifluoperazyna, cyjamemazyna, sulpiryd, sultopryd, amisulpryd, tiapryd, pimozyd, haloperydol, droperydol)
inne (np. beprydyl, cyzapryd, difemanyl, erytromycyna podawana dożylnie, halofantryna, ketanseryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, terfenadyna, winkamina podawana dożylnie).
Podczas jednoczesnego stosowania litu z inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE) lubhydrochlorotiazydem opisywano odwracalne zwiększenie stężenia litu w surowicy i związane z tymdziałanie toksyczne. Podobne działanie opisywano również podczas stosowania AIIRA. Nie zaleca sięstosowania kandesartanu i hydrochlorotiazydu z litem. Jeśli takie leczenie skojarzone jest konieczne,zaleca się uważne kontrolowanie stężenia litu w surowicy.
Podczas jednoczesnego stosowania AIIRA i niesteroidowych leków przeciwzapalnych (tj. wybiórczeinhibitory COX-2, kwas acetylosalicylowy (w dawce >3 g/dobę) oraz niewybiórcze NLPZ) możewystąpić osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego.
Podobnie jak w przypadku inhibitorów ACE, jednoczesne stosowanie AIIRA z NLPZ może zwiększaćryzyko pogorszenia czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek oraz zwiększenia stężeniapotasu w surowicy, zwłaszcza u pacjentów z istniejącymi wcześniej zaburzeniami czynności nerek.Takie leczenie skojarzone wymaga ostrożności, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Pacjentównależy odpowiednio nawodnić oraz kontrolować czynność nerek po rozpoczęciu leczeniaskojarzonego i następnie okresowo.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) osłabiają działanie moczopędne, sodopędne i przeciwnadciśnieniowe hydrochlorotiazydu.
Kolestypol i kolestyramina zmniejszają wchłanianie hydrochlorotiazydu.
Hydrochlorotiazyd może nasilić działanie niedepolaryzujących środków zwiotczających mięśnie szkieletowe (np. tubokuraryny).
Tiazydowe leki moczopędnie mogą zwiększać stężenie wapnia w surowicy na skutek zmniejszenia jego wydalania. Jeśli konieczne jest stosowanie suplementów wapnia lub witaminy D, należy
6 DE/H/1828/003-004/IB/039